HMT reis USA

Reisverhaal

Dag 1 - donderdag 21 augustus

Vandaag vertrekken we als groep van 11 met de HMT reis USA.
De highlights zullen zijn de 60e Tri-State Engine show, de 75e Treshers Reunion en dan de twee grote shows Half a Century of Progress en de Farm Progress.
Het gaat hier alleen over tractoren en agrarische machines; oud ouder oudst en fonkeltje nieuw. Een dag in St. Louis maakt dit deel tm volgende week zaterdag compleet.

Reis je mee? Volg het verhaal op deze plek of op Facebook.

Bij de HMT maak je deze bijzondere reis mee!

Hadden we een rechtstreekse vlucht met een aankomst in de USA om 13.45 maar werd 1.45u opgeschort voor vertrek.
De vlucht was goed en geen turbulentie. Na aankomst hadden we vlot de koffers en stond de huurauto ook klaar.

Daarna begaven we ons úren in de file door wegwerkzaamheden. Ai, en zo werd het bijna middernacht voor onze aankomst bij het hotel. Meer dan een etmaal onderweg. Morgen onze 1e show.
Maar nu eerst ons bed in.

Dag 2 - vrijdag 22 aug.
Vandaag bezoeken we de 60e Tri-State motoren en tractoren show. Meer dan 1000 motoren en we schatten zo'n 400 tractoren. Vooral mooi gerestaureerd. Bijzondere exemplaren. We lopen de rijen langs. De verkoopstands zijn té talrijk. Zoveel te koop waar de eerste pioniers zich mee hebben gered.

Op het veld van de mais staan tientallen golfkarren af te wachten wat er te zien is. Als eerste is het span paarden aan de beurt....

Als de oogst op gang komt, komt er de ene na de andere combine uit de mais. Prachtig!

Als het combinen klaar is gaan we naar een andere plek op de akker. Daar wordt geploegd.......en geploegd.... wat hebben we genoten. We hadden afgesproken als groep in de namiddag. En iedereen had een glundering in de ogen van wat ze vandaag gezien hadden. Tientallen combines, een hele groep ploegers wat niemand van ons eerder zo had gezien. Prachtig! Prachtig! Prachtig!

Gisteren zagen we de oudste werkende tractor ter wereld: deze Hart Parr #3 uit 1903.

Brecht is een Hart Parr aan het restaureren met zijn kameraad en wist deze te staan. Het was zelfs in de buurt op een half uur van het hotel. We belden om te vragen of we mochten komen kijken en dat kon. Jan en Betty beheren het museum en ontvingen ons gastvrij.

Deze Hart Parr is in eigendom van het Smithsonian in Washington DC.
Het museum / instituut bewaart Amerika's historie.

Vervolg dag 3 Half a Century of Progress. En de laatste foto's van de Half a Century of Progress. De auto-tractoren. Het chassis van een afgedankte auto werd een soort van tractor van gebouwd. Een misser want het chassis was niet geschikt voor het zware werk. Vandaag reed ik samen met Jos rond en hij vertelde veel over de historie van tractoren. Erg leuk en ideaal. Als de golkarren terug zijn hoor ik dat er 450 verhuurd waren los van alle karren die iedereen zelf mee neemt. Om 16u begon de tractorpull met NTPA sleepwagems. Het werd en mooie avond. De zon was lekker en toen de wind in kracht toenam was de pull bijna ten einde. NTPA deelnemer Chris Cain met Aces Wild reed ook mee. In het hotel maken we een doos rood en groen leeg en dan zit deze lange prachtige dag erop.

Dag 4 - zondag 24 aug.
We hebben met elkaar besloten niet een 2e dag naar de Half Century te gaan omdat er gisterenavond al heel veel vertrok. Zo hebben we vandaag meer tijd. En we hadden daardoor gelegenheid een bijzondere toevoeging aan het programma te regelen! Wat dat is volgt nog...

Eerst bracht ik 1 deelnemer naar de show en ging de groep maar het Monticello spoorwegmuseum. Daar reden ook met de historische trein een rit naar het centrum van de plaats en terug. Bij iedere overweg kondigde de trein zijn naderende aankomst aan.

De ontwikkeling van de USA is mede bereikt door het vele spoor. In 1827 was er het eerste spoor. 10 jaar later had ook Illinois een spoorlijn. 40 jaren later lag er alleen al in de staat Illinois 12.000 mijl spoor (plm 20.000 km).

Op de parkeerplaats staat een stormchaser/ stormmeter. Het vat heeft de naam Dorothy en opent zich automatisch op het moment dat het binnen de zuigende kracht van een tornado komt. In het vat zitten kleine balletjes die vervolgens gemeten kunnen worden om de kracht en snelheid vast te stellen.

Onderweg draaien we nog even spontaan van de weg af. Birkeys heeft hier een verkoop en servicepunt. We rijden over het terrein en maken foto's.

Bij Rigg's Beer is een klein suiker-maïs-feest. Met country muziek én bier. Ze zijn de bier sponsor van de Farm Progress Show. Het smaakt ons goed, de tongen los en zo is al snel een praatje aangeknoopt al is het Engels nog een beetje met gebaren.

Voor we gaan eten nog even naar de bootbarn. Niet alleen schoenen maar ook hoeden. Wim koopt zich een hele mooie hoed. Hij is al vaker in de USA geweest en nu toegevoegd.

Na een broodje gaan we naar the Gateway Arch. Een boog van 192 meter hoog en in 1962 is gebouwd op basis van een winnende tekening.
De boog symboliseert de poort voor immigranten om binnen te komen en door te reizen naar betere oorden.
We gaan in een kleine capsule en worden met een lift en roltrap techniek naar boven gebracht. Daar hebben we de tijd om door de 16 ramen te kijken.
De ene zijde de Mississippi rivier en de andere zijde de stad met een lange groene strook.

We zien op weg naar de Arch het laatste en grootste model Tesla staan, de Cybertruck. Niet in het kenmerkende rvs maar zwarte uitvoering.
Mooi of lelijk?

De Gateway Arch heeft ook een gratis te bezoeken museum. De historie wordt er in filmpjes en attributen per tijdsperiode uitgebeeld.
Zo wist ik zelf niet dat in de USA zelfs Napoleon een grote rol heeft gespeeld. Maar door geldnood verkocht hij het land. Ook de Britten en Spanje waren 'eigenaren'. Door de decennia heen kwam er aan het einde van de 18e eeuw dan een vereniging van de staten. De boottocht duurt een uurtje op de machtige Mississippi rivier. Alleen de Missouri rivier is langer maar dat scheelt niet veel.

Het zicht op de Arch is prachtig en vooral als de zon schittert op de roestvrije panelen. Ik maakte foto's van de bruggen die we passeren zoals de Martin Luther King brug.
We passeren ook een lelijke energiecentrale, gebouwd in 1903 om de 1e Wereldtentoonstelling van licht te voorzien.

Maar deze foto met de schittering op het water verteld genoeg.

Dag 5 - dinsdag 26 aug - dag 1 Farm Progress Show.
We treffen het met fantastisch mooi weer. Gelukkig waait er een aardig windje. Op de snelweg wordt de stroom van bezoekers via afslag 144 geleid. Wegen afgesloten zodat de dubbele stroom van auto''s ongehinderd naar de parkeerplaatsen rijden. Daar zijn er ruiters te paard die de auto's opstellen. Iedere rij heeft een nummer om je auto terug te vinden. Door een poort van Amerikaanse vlaggen lopen we naar de entree. Daar halen we onze bestelde kaarten op en dan kunnen we de beurs op. De beurs is goed te belopen. De presentaties zijn mooi verzorgd. Deze beurs gaat vooral over de oogst. De maaibladen tonen dat ze flexibel over de bodem kunnen bewegen.

Jan volgt o.a. het YouTube kanaal van de Welkers. Hier staan ze op de beurs met hun BigBud en dat is tóch leuk dat je er ineens naast staat.

Ik ga een rondje merchandise doen. Zoals altijd springt John Deere er met kop en schouders boven uit. Fendt wil hier het marktaandeel vergroten. Ik hoop dat ze een Amerikaan voor de merchandise in dienst nemen. New Holland heeft nagenoeg niets, Case IH heeft helaas geen aansprekende spullen. Kubota zegt geen merchandise te hebben. Claas spreekt zich ook niet meer uit als de naam op een éénkleurige cap. Voor een Amerikaan is dat saai. John Deere was overigens ook de enige tractoren stand die iets voor kinderen deed met een traptrekker race en altijd prijs.

Twee stands werden aangekleed met een Pulling tractor.
En in één tent was er een life country zanger die naast eigen werk ook covers zong.

In de avond gaan we na een vlotte maaltijd nog een stukje toeren. We verblijven in de stad Springfield en daar loopt de Route 66 doorheen..Zoals bekend is het niet een gehele route meer en dat merken we. De markeringsbordjes zien we wel en niet, de wegnummers zijn vernieuwd en 66 is verdwenen. We zien muurschilderingen, een oud pompstation en een Ford pick up. Waar ik geen rekening mee had gehouden is dat het hier om 20u al schemerdonker is. Nu we in Springfield terug zijn gaan we nog één bezoekje doen voor het donker is.

Abraham Lincoln was de 16e president van Amerika en is een groot belangrijk persoon geweest. We bezoeken de begraafplaats waar ook zijn hoofd op een sokkel staat. Lincoln zorgde ervoor als president dat de slavernij is afgeschaft en dat de staten van Amerika tekenden om samen als verenigde staten bestuurd te worden. We komen er net te laat voor om de ceremonie helemaal te zien. De groep komt net terug richting de parkeerplaats gelopen. Heren in uniform en dames in kleding uit de periode 1860. De beeltenis van Lincoln staat op iedere cent (die hier wel wordt gebruikt) en het 5 dollar biljet. Uitspraken van hem zien we in zuilen bij de supermarkt: "Mensen zijn zo gelukkig als wat ze in hun gedachten voor zichzelf voorstellen."

Even een terugblik op de Half a Cenury of Progress - show die we za23 aug. bezochten.
Deze foto kwam net voorbij. Rijen Internationals mooi vastgelegd met een luchtfoto.

Dag 7 - wo 27 aug. dag 2 Farm Progress Show.
Vandaag dag 2 op de Progress Show. Om 11u begint het oogsten van de maïs. De merken oogsten de maaibordbreedte eraf en het publiek schuift weer op voor se volgende. Het gaat hier ook om het maaibord waar veel types van zijn. Doordat we als publiek telkens mogen aansluiten zien we de verschillen wat er ligt na de oogst.

Fendt snijdt de stengel messcherp af waar anderen deze juist rauw laten. John Deere heeft een schijf eronder die roteert en de wortels doorsnijden van de plant. Ook zijn er maaiborden met vast platen om de plantwortel af te snijden.
De NewHolland had de grootste plantbladeren na bewerking waar Case het juist weer tot kleine stukjes versnippert, net als de meeste merken.

's Middags om 2 uur vertrekken we naar de staat Iowa. We leveren de golfkar weer in. Ideaal omdat dat niet iedereen van ons het vele lopen iedere dag gewend is. We passeren vanaf Decatur Illinois naar Burlington Iowa. Geen snelwegen maar autowegen. We passeren diverse dorpjes. Maken een stop bij Casey's voor een ijsje en nog een stop in Bushnell voor het diner. Het is goed, onder de 15 dollar maar ons geduld wordt wat op de proef gesteld als latere tafels voorgaan. Nog net voor het donker wordt rijden we de brug over van de Illionois rivier en maken een foto als we aan de Mississippi rivier staan. 3730 kilometer lang en daarmee nog 21 kilometer korter dan de Missouri.

Dag 8 - 28 aug 75e Treshers Reunion in Mt. Pleasant.
Vorig jaar waren hier 1048 tractoren, 92 stoomtractoren, 156 auto's en vrachtwagens en 630 stationair stoom. Wij hadden er een fantastische dag van half negen in de ochtend tot na half 10 in de avond. Prachtig! Je kunt rond met een stoomtrein, electrische historische trolley's en de tractortrein. Er zijn diverse podia waar life gezongen wordt. Kinderen kunnen tractor rijden. Er is een spelersgroep van cowboy's diebhet ene uur de bank overvallen en het volgende uur de trein tot stoppen dwingen. Danseressen in de saloon. Verderop schuren die na de show weer het museum zijn. Maar waar nu álles werkend getoond wordt. De tractoren staan in rijen opgesteld als staatnamen. Het nummer van de tractoren begint met het rijnummer. En ergens zie ik het nummer 1342. Stoom is er de hele dag waar ook enkelen rijden. Geen kolen maar hout ligt als een singel opgetast. De show duurt 5 dagen. Een ware aanrader om voor naar de USA te reizen.

De 1e avond van deze 5-daagsr show in Mt. Pleasant wordt afgesloten met een stoomtractor die "vuur spuwt'. In het stookkanaal voegen ze houtkrullen toe. Deze vliegen er net zo hard weer uit maar hebben al wel vlam gevat. Meters hoog. Ook treed een band op bij de hoofdtribune en wordt op de dansvloer door jongelui country gedanst op de muziek van een brass band. We beleven zo de Amerikaanse cultuur in alle facetten.

We bleven gisterenavond voor dit moment. Dat de stoommachine 'vuur spuwde'. Aan het stookkanaal worden houtsnippers toegevoegd die er even hard weer uitvliegen. Een prachtig schouwspel wat wel 20 minuten duurde. Op de hoofdtribune is er een band die vooral country speelt. Een andere plek met afdak heeft een grote dansvloer waar alle leeftijden aan het dansen zijn op BlueGrass muziek. Ook een schouwspel voor ons. Dit samen dansen ziet er super gezellig uit. Jongelui die zo met elkaar omgaan maakt nieuwe vriendschappen. Het was warm vandaag. We hebben nog één hele dag voor er een paar terug naar huis gaan. Daarom morgen een ander programma.

dag 9 - vrijdag 29 augustus.
Het was gister erg warm en mede daarom een alternatief programma. We zijn op 2 uur rijden afstand van interessante en leuke bezoeken. Het eerste bezoek is - na een kop koffie bij een tankstation - bij Kinze. Ze produceren graanwagens en pootmachines. Maar vooral realiseerden ze vele vernieuwingen die er tot dan niet waren. De bekendste is de opvouwbare / inklapbare zaaimachines. De film toonde het levenswerk van Jon Kinzenbaw. In 1965 als 21 jarige begonnen met een lening van 3755 dollar. Nu een imperium met leveringen in de wereld.

Het volgende bezoek is aan de Iowa 80. 's Werelds grootste truckstop. Hier kunnen 900 vrachtwagens parkeren. Een tandarts, kapper, grootste chroomshop zijn er te vinden. We kiezen onze lunch uit verschillende eettentjes. Sommigen van ons bezoeken het naastgelegen Truckmuseum wat ze ook mooi vonden. Voor we gaan pompen we lucht bij in de banden. Bij de benzine pomp lukt dat almaar niet. Hier zijn ze zo op de juiste psi. En dooorrrr..

De volgende drie bezoeken zijn aan John Deere. Het wereldhoofdkantoor ligt in een eigen park en is een combinatie van corten staal en glas. We komen er echter niet binnen (mijn info van internet blijkt dus verouderd). Dan gaan we naar de combine fabriek waar we een kort bezoekje hebben. We zien de ontvangstruimte waar een combine staat. Ook daar wat foto's. Het John Deere pavilion is het 3e bezoek. Hier begon John Deere zelf zijn nieuwe werkplaats aan de Mississippi rivier.het gebouw is mooi, de machines zijn een kleine presentatie. In vitrines oude miniaturen uit 1947 en de zilverkleurige miniaturen van het 100-jarige bestaan.

We hebben het allemaal snel gezien. Dan nog even de winkel in, maar we moeten ons inhouden. Vanochtend hebben we de koffers gewogen. Er is nog maar een kleine gewichtsruimte.

De laatste avond als totale groep gaan we eten bij de Hooters. De jonge meiden met oranje broeken en V-shirts voorzien ons vlot van een maaltijd en drankje.

Maar het toetje eten we in het hotel: appelgebak met slagroom van Frans en Wim.

Dag 10 zaterdag 30 augustus.
Voor er een deel van de groep naar Nederland en België vertrekt zijn we al om 07u op weg om een paar highlights van Chicago te zien. Eerst de skyline aan het Lake Michigan. De wolkenkrabbers zagen we al van verre. De gebouwen die ver over de 300 meter hoog zijn. Een deel van de groep wil graag de Hancock Tower op met een zicht op de stad.

Het andere deel blijft in het Millenium park als we dat samen bezocht hebben. De roestvrijstalen Cloud Gate is de 'zilveren boon' wat een reflectie geeft van een stukje van de skyline. Maar dan is het moment toch daar. Het is tijd ons naar het vliegveld te begeven. We vertrekken allemaal tussen vijf en zes met het vliegtuig naar de volgende bestemming.

Hier eindigt het reisverhaal van de HMT reis USA en we gaan tot en met vrijdag met de verlenging naar Washington en New York. Dat wordt beknopter met 1 post per dag. Bedankt voor jullie reacties en berichten. En ga ook eens mee want alleen bij de HMT maak je deze oldtimer reizen mee!

En ga ook eens mee want alleen bij de HMT maak je deze oldtimer reizen mee!

verlenging - zondag 31 aug.
Vandaag bezoeken we van 8 tot half 10 de stad Washington DC. Overdag en in de avond hebben we een bustour. Wat een talrijke hoeveelheid gebouwen en musea heeft Washington DC. We bezoeken het Smithsonian. Eten een hotdog op de straat en rijden kriskras door de stad. We hebben zo in één dag al een goede indruk.

Verlenging - maandag 1 september.

Al om half acht lopen we naar de opstapplaats van de bus. Vanmiddag vertrekt onze trein naar NewYork en we willen nog een paar bezoeken doen. We lopen vanaf het Smitsonian via het Washington Memorial; de obelisk die 555 voet hoog is ter ere van de 1e president van Amerika. Het monument waar de slachtoffers van de Pacific en Atlantic worden herdacht is ook een indrukwekkend bouwwerk. We lopen er verder doorheen en aan de andere zijde is de Reflection Pool. Een groot bassin waar het Lincoln monument in weerspiegelt en dat is ook zo bedoeld. Het Lincoln monument was gisteren avond al indrukwekkend in het avondlicht. Nu zien we het bij dag. Het is zó groots dat we eruit op kunnen maken dat president Lincoln gezien wordt als de grootste president van Amerika. Hoe hij hier herdacht wordt is indrukwekkend. We lopen de brug over naar Arlington Cemetry. De begraafplaats waar meer dan 400.000 graven zijn. Nog steeds worden er militairen begraven. We zien het graf van de president John F. Kennedy en zijn vrouw Jacky. Ook gaan we naar de tombe van de onbekende soldaat. Daar is net de wisseling van de wacht.

We gaan met de metro terug naar ons hotel. Halen de koffers op en gaan naar het station. Daar nemen we plaats in een wachtkamer. Als bekend wordt welk spoor we naar toe moeten, komt er een stroom van 500 mensen op gang die allemaal naar die trein moeten. Wat is dit anders dan bij ons! De trein gaat soepel, met snelheden tot 190 km richting NewYork. Daar komen we 3 uur later aan. De stoelen zijn breed en comfi. De bagage kan gestald boven de zitplaatsen. Na aankomst snacken we een avondhap. Het is Labourday en veel eetgelegenheden zijn gesloten. We drinken samen op deze dag. Leuk om de dag door te nemen en allerlei ervaringen te benoemen.